Een zondagse afspraak

14-09-2025

Vanmorgen stond ik op en ik dacht: pff dat word niks vandaag.
Ik had een slaaphoofd en mn spieren wilden niet. Ik wilde graag een lampje ophalen in Nieuwegein en had een afspraak gemaakt

om 14uur. Ik zou dan zelf met t ov naar Nieuwegein reizen en mn vader wilde wel met mij het lampje ophalen met de auto.

Superfijn!

Maar zou ik me beter gaan voelen? Dat was de grote vraag. Vaak als ik 'slecht' opsta blijft mijn energie laag en moet ik afspraken

afzeggen op t laatste moment. Dat is ook de reden waarom vriendschappen t vaak begeven.

Rond 11 uur besloot ik om toch naar de afspraak te gaan, dus ik gezegd dat ik om 14uur zou komen.
Nog steeds met een slaperig hoofd ging ik met de bus naar Utrecht en daarna naar Nieuwegein. De reis verliep verder prima, de bus

zat vrij vol maar op zich had ik niet heel veel last van de prikkels dus dat viel weer mee.

Bij mn ouders aangekomen was het alweer 13:30 dus we gingen al gauw de deur uit om t lampje op te halen. Het was vlakbij mn

ouders wat ik al dacht, maar met ov toch lastig om te vinden.
Dit scheelde mij superveel energie om zo geholpen te worden!

t lampje was prachtig en ik kon t kopen voor maar 3 euro. Ik ben er helemaal blij mee! Ik bleef tot het avond eten bij mn ouders en

we hebben gezellig bijgekletst over de situatie van de wereld/politiek en mijn presentatie vorige week voor de studenten.

Het was fijn om even je hart te kunnen luchten.

Na het eten gingen pap en ik weer naar mijn huis want hij ging nog even meekijken naar een computerscherm wat ik niet aan

de praat kreeg. Hij zag op de grond een kabel liggen en zei: 'Anne, wat is dat voor kabel?' Ik keek ernaar en dacht verhip heb ik

dat nu over t hoofd gezien? Dus ik de stekker inpluggen en ineens floepte t scherm aan!!! Probleem waar ik dus de afgelopen

week bol voor heb gebeld ineens opgelost.. Anne vergat de stroomkabel..😬

Daarna nog fijn bijgekletst met een goede vriendin die ik al 35 jaar ken en elkaar nog stickers gegeven over de vooruitgang van

ons leven in deze moeilijke samenleving. Want ja, als je een beperking hebt is de samenleving niet altijd makkelijk om in mee te

bewegen! Gelukkig heb ik inmiddels mijn eigen tempo gevonden en kan ik oprecht zeggen: Ik ben tevreden en gelukkig met het

leven dat ik nu leid! <3